Standard Podcast Play Now | Play in Popup | Download

Dum feliĉa intervidiĝo, la gastiganto diris al Lian Yucheng (Ljan Juĉen), “Mi vere ĝojas, ke vi nin vizitas irinte tiel longan vojon. Mi preparos specialan festenon por nia kuniĝo!”
Lian (Ljan) respondis: “Vi ne bezonas tiel agi por parenco kiel mi. Mi ja ne estas reĝa oficisto aŭ iu simila.”
Alia parenco diris: “Ni havas kokinon grandan kaj dikan. Ni mortigu ĝin morgaŭ.”
Lian tute ne deziris la abundan festenon. Kaj krome, li sentis bedaŭron por la kokino, do li elpensis pretekston: “Mi manĝas nur vegetarajn manĝaĵojn je certaj datoj, kaj morgaŭ estos la dato por mia fasto. Mi petas, ke vi ne mortigu la kokinon por mi. Via sincereco en mia koro estas multe pli kara ol la kokino en mia ventro.”
“Bone. Se vi insistas, ni ĉiuj manĝu vegetarajn manĝaĵojn morgaŭ,” konsentis lia parenco.
Post la intervidiĝo, estis tempo por Lian Yucheng adiaŭi kaj reveni hejmen. Sur la vojo al la hejmo, li atingis riveregon kaj devis transpasi ĝin per boato.
Li tute ne atendis, ke apenaŭ li enboatiĝis, maljunulo kun longa blanka barbo fingre montris lin kaj kriis sur la bordo: “Estas mensogulo en la boato! Li diris, ke li estas vegetarano, tamen li tute ne estas tia! Ne portu lin trans la riveron per via boato!”
Aŭdinte tion, la homoj en la boato komencis demandi, kiu estas la mensogulo. Fine, Lian konfesis: “Mi faris mensogon ne malican, kaj al neniu alia mi intencis damaĝi.” Sed oni nek zorgis pri lia motivo, nek volis lasi lin resti en la boato pli longe. Do per puŝo kaj treno, ili elboatigis lin, kaj ĵetis lian pakaĵon sur la bordon. Post tio, ili ekveturis.
Lian koleris pro tio. Li decidis retrovi la maljunulon por demandi, pro kio li intervenis en lian aferon. Sed estis kurioze, ke li neniel trovis la maljunulon. Li do povis fari nenion alian ol sidi ĉe la pakaĵo sur la bordo vane rigardante la boaton malproksimiĝantan.
Post nelonge subite okazis forta ŝtormo. La boato sinkis anstataǔ atingi la transan bordon, kaj ĉiuj pasaĝeroj dronis.
Lian neniam supozis, ke li savos sian propran vivon pro la maljuna kokino.