Standard Podcast Play Now | Play in Popup | Download

Sinjoro Huang Xiuyuan (Hŭan Ŝjujŭan) estis fama kuracisto sperta pri malsanoj de haŭto.
Iutage li sidis en kuracejo kiam viro eniris ĝemante. “Kia malbelulo!” Li ne povis sin deteni de la penso, kvankam li sciis bone, ke kuracistoj devas laŭeble kuraci la suferon de malsanuloj malgraŭ ilia aspekto.
La viro demetis sian veston kaj sidiĝis sur seĝon por ke la kuracisto vidu lian dorson. Estis dekoj da furunkoj sur la dorso kaj ŝultroj de la malsanulo. Iuj furunkoj estis tiel grandaj kiel tasoj, ĉirkaŭataj de multaj malgrandaj. Ili ĉiuj odoras naŭze.
Kuracisto Huang estis tiel surprizita, ke li diris pretervole: “Via tuta dorso jam putriĝis.”
“Kio?” demandis la malsanulo sin turninte.
“Tio estas vere rara malsano nomata ‘Birdoj Omaĝi al la Imperiestro’. Ne kuraceble!”
Kuracisto Huang supren puŝis siajn okulvitrojn sur la nazo kaj demandis: “Kian karieron vi faras? Mi opinias, ke estas plej bone por mi informiĝi pri tio unue.”
“Ĉu vi scias pri la nova armilo nomata ‘pafilo’? Mi havas pafilon, kaj uzas ĝin por pafi birdojn. Mi kutime renversas nestojn tiel ke la birdoj ne plu povu reiri. Poste mi pafas ilin kiam ili flugas ĉirkaŭe. Mi tion faras jam de multaj jaroj.” konfesis la malsanulo.
“Jen la kialo!” respondis la kuracisto, “Pensu, kiom da familioj vi ruinigis, kaj kiom da vivestaĵoj vi mortigis! Vi suferas la doloron de vi mem pro la kulpo kontraŭ la natura leĝo.”
La ĉasisto maltrankviliĝis: “Do kion mi faru?”
“Se vi estas sufiĉe brava por konfesi, ke vi ne rajtis mortigi la senhelpajn birdojn, kaj se vi ĵuras, ke vi ne plu mortigos vivestaĵojn, ni eble havus ŝancon, alie…”
La ĉasisto enpensiĝis pri tio, kaj li konsciis, ke li vere estis tro kruela mortigi tiel multajn senhelpajn birdojn. Li senprokraste ĵetis sian pafilon en riveron kaj prenis alian karieron.
En du semajnoj lia dorso multe pliboniĝis. Li eksentis komfortecon ambaŭ mense kaj korpe. Post nelonge li tute resaniĝis.
La malsanulo savis sin mem el la terura fino pro tio, ke li vidis la veron kaj obeis al sia konscienco.