Standard Podcast Play Now | Play in Popup | Download

Chen Xingyuan (Ĉen Ŝjin’jŭan) rakontis la suban historion al ni.
Iam estis grupo da malfeliĉuloj. Iuj el ili pasis la kortegajn ekzamenojn kaj fariĝis oficistoj, tamen ili malpromociiĝis de siaj postenoj pro diversaj kaŭzoj. Aliaj neniam sukcesis en la ekzamenoj. Ili ĉiuj estis deprimitaj kaj decidis vojaĝi al iu fama templo por sin distri.
Kiam ili atingis la templon, Chen Xingyuan hazarde eliris por ĝui freŝan aeron. Li vidis hazarde, ke kamparano skurĝas bubalon, sed malgraŭ la skurĝado ĝi rifuzas sin movi. Kiam la bubalo vidis lin, ĝi ekploris. Tiam li konsciis, ke ĝi ploras pro tio, ke oni pelas ĝin al morto. Nature, neniu el la vivestaĵoj volontas morti. Li forgesis sian propran malĝojon kaj ekkompatis la suferantan bruton. Li demandis la kamparanon: “Kiom vi postulas por la bubalo?”
“Kvindek rulojn da silko.”
Li tuj iris en la templon kaj diris al la aliaj: “Ni jam pretigis monon por nia sekva vojaĝo, sed kial ni ne elspezu tion por pli bona afero?”
“Kion vi opinias?”
“Ni aĉetu la misfortunan bubalon, kaj lasu ĝin vivi sekure ĝis la fino.”
“Sed ni jam decidis elspezi la monon por alia pikniko dum la flora sezono. Ĉu vi forgesis tion?”
“Ne, mi memoras bone. Sed la pikniko daŭros nur plurajn horojn, kaj poste ĉio forpasos senspure. Ni povas uzi la saman sumon savi vivon. Pripensu, kiu estas la plej bona maniero por elspezi la monon laŭ via opinio?”
Liaj amikoj ekpripensis tion. Li urĝis ilin: “Rapidu, ni unue uzu la monon por la bubalo, kaj kiam pompos la floroj, mi pagos nian piknikon. Bone?”
“Certe?”
“Certe!”
Vidinte, ke li jam faris decidon, ili kolektis monon kaj donis al la kamparano por la bubalo. Poste, ili kondukis la bruton en la templon kaj aranĝis, ke oni lasu ĝin vivi tie ĝis la natura fino.
Kiam floroj ekpompis, Chen Xingyuan estis ankoraŭ malriĉa, sed li ne forgesis sian promeson. Li lombardis sian plej bonan veston kaj pagis por la pikniko.
Sed li ne plu povris poste. En la sekva jaro li tre sukcesis en la kortega ekzameno kaj fariĝis oficisto.
Nelonge poste, li promociiĝis al tre alta posteno en la kortego, kaj ĝuis honoron, potencon kaj fortunon. Li certigis al si men, ke li ĝuas tian bonan fortunon nur pro savo al kompatinda bubalo.