Standard Podcast Play Now | Play in Popup | Download

En 1815, forpasis Du Silin. Ĉiuj liaj familianoj kaj amikoj estis malĝojaj, ĉar li estis homo sufiĉe bona.
Du Silin konsciis, ke li estas en la infero. Prijuĝadon prezidis la imperiestro de la infero. La asesoroj estis demonoj kun bova kapo kaj ĉevala vizaĝo. Aliaj demonoj atendis avide aliajn mortintojn. Sur la muro pendis teruraj torturiloj. Ĉio ĉi estis kreita de propraj malbonaj mensoj kaj malbonaj kondutoj, tute ne de dioj aŭ diabloj.
La demonoj eskortis kuraciston Yin (Jin) en la juĝejon.
“Ne. Mi ĵus mortis. Tio eble estas la juĝejo, kie mi estos juĝata.” tiel pensante, Yin ektimis.
“Genuiĝu, aĉulo!” hurlis la asesoroj.
Yin genuiĝis, kaj tuj rimarkis iun ankaŭ genuanta apud li. Poste li rekonis, ke tiu estis neniu alia ol lia amiko Li Pi, loka buĉisto.
Li Pi ne plu estis tiel amika kiel antaŭe. Kiam li vidis kuraciston Yin, li montris per sia fingro al lia vizaĝo kaj raportis al la juĝisto: “Li estis kulpa pri ĉio. Ĝuste li! Se li ne manĝis bovaĵon, mi tute ne mortigis bovojn. Kaptu lin kaj liberigu min!”
Yin tute ne atendis pri tio! Li refutis haste: “Via Ekscelenco, se li ne mortigis bovojn, mi tute ne manĝis viandon.” Li Pi furioziĝis pro tio, kaj ekatakis lin.
La intendantoj haste retenis ilin.
La juĝisto bategis la tablon per la pugno: “SILENTU! Unu mortigis kaj la alia manĝis. Vi ambaŭ havas saman kulpon! Ĉu vi ne havas koron? Bovoj plugadas kampon por kreskigi grenon al vi. Vi sentas nenian dankemon, kaj eĉ manĝas la senkulpajn bestojn. Se vi manĝas pli da bovaĵo, pli da bovoj mortas de tio. Se vi manĝas malpli da bovaĵo, malpli da bovoj mortas de tio. Se vi manĝas neniom da bovaĵo, neniu bovo mortas de tio. Ĉu vi ambaŭ komprenas tion?”
Ili kapjesis obeeme.
“Li Pi! Pro viaj kulpoj kontraŭ la vivestaĵoj kaj ankaŭ via konscienco, vi estas kondamnita al malliberiĝo en la infero, kie vi suferos turmentojn ĝis vi ĉerpos la lecionon sufiĉe bone. Fortrenu lin!”
La demonoj ĝoje fortrenis la vekriantan buĉiston, piedbatante lin senĉese.
“Kuracisto Yin! Vi manĝis bovaĵon tro multe. Ĉiufoje, kiam malsanulo invitis vin al festeno, vi ĉiam insistis manĝi bovaĵon. Ĉu vi scias, kiom da bovoj vi jam formanĝis? Ĉu vi konfesas vian kulpon?”
Kuracisto Yin mallevis la kapon kaj jesis.
“Krom tio, dek unu malsanuloj mortis pro viaj malsaĝo kaj senatento. Por viaj kulpoj, mi kondamnas vin esti bovo por dek unu vivodaŭroj. Vi pagos viajn ŝuldojn al la viktimoj de via misago. Vi finos ĉiun vivon sub la buĉista tranĉilo, kiel kompenso pro via suferigo al la senkulpaj vivestaĵoj. Fortrenu lin!”
Kuracisto Yin vekriis kiam la demonoj trenis lin eksteren.
“Kaj vi,” la juĝisto sin turnis al Du, parolis en milda tono, “vi estas fidela al viaj gepatroj kaj lojala al via lando. Estas ankoraŭ ne via fino, do vi povas reiri. Sed memoru, ke vi informu ĉiujn pri ĉi-tiea vidaĵo, por ke ili ne mortu pro io simila al ilia kazo.”
Je tio, Du Silin reviviĝis.