Tang-dinastio (618 - 907 p. K) estis unu el la grandaj eraoj de ĉina historio. En la ĉefurbo vivis Pan Guo, kies sperto pri luktarto gajnigis al li postenon en la registara oficejo kiam li estis tre juna. Li estis societema, kaj amikiĝis kun multaj aliaj junuloj proksime.
　　Ili grupe piediris preter tombejo iutage kaj Pan ekvidis kapron inter la tomboj. Eble ŝafisto forgesis ĝin. La kapro absorbiĝis en manĝado de herbo. Pan kaj liaj amikoj ĉirkaŭis ĝin kaj ektiris ĝin al sia domo. La kapro komencis blekadi. Ili timis, ke la ŝafisto aŭdos la blekon kaj trovos la kapron. Pan do detiris ĝian langon de la langradiko. Li opiniis, ke li estas granda saĝulo.
　　Reveninte hejmen, ili mortigis la kapron kaj rostis ĝin. Ili formaĝis la viandon kun multe da vino, kaj ege plezuriĝis de tio.
En la sekva jaro, Pan trovis panike, ke lia lango ekmallongiĝis. Ĝi fariĝis pli kaj pli mallonga, kaj ĝisfine Pan perdis parolan kapablon. Li ne plu kapablis plenumi sian ordinaran oficon, do devis peti eksiĝon. Li povis fari nenion alian ol serĉadi diversajn metodojn por kuraci sian langon.
　　Lia superulo Ĝeng Juĉing suspektis, ke li ĉesigis sian laboron pro maldiligenteco. Li do ordonis lin malfermi la buŝon por kontroli, ĉu li vere malsanas. Li trovis timigite, ke la lango de Pan jam malaperis lasante nur restaĵon ĉe la radiko de la lango. Li demandis pri la kaŭzo, kaj Pan elprenis penikon kaj skribis: "Tio okazis eble pro tio, ke ni pluraj ŝtelis kapron en la pasinta jaro. Kiam la kapro blekis, mi detiris ĝian langon el la buŝo."
Ĝeng Juĉing konsciis, ke la lango de Pan perdiĝis nur por rekompenci tion de la kapro. Li do ordonis siajn subulojn okazigi budhisman ceremonion por favorigi la kapron kiel rekompencon al ĝi. Li ordonis Pan kopii la Lotusan Sutron.
　　Pan pentis pri sia peko. Li ĵuris, ke li neniam plu manĝu viandon, kaj laŭeble favorigu kapron per bonaj aferoj, darmaj ceremonioj kaj preĝoj.
　　Post unu jaro, lia lango elkreskiĝis.
　　Kiam li trovis, ke lia lango reaperis en la antaŭa formo, li ektremis de surprizo. Li hastis al la oficejo kaj raportis tion al Ĝeng. Ĝeng laŭdis lin pro lia firma volo korekti sian kulpon. Kiam Pan kapablis paroli ordinare, Ĝeng promociis lin. Ĝeng estis tiel honesta kaj prudenta, ke ĉiuj laŭdis lin. La laŭdo aŭdiĝis de la Imperiestro Tajzong, unu el la plej saĝaj regantoj en la ĉina historio. Kaj je la naŭa jaro de sia rego, la reĝo promociis Ĝeng al posteno de la Revizoro, unu el la plej altaj postenoj en la kortego.
　　Ĝeng diris al la imperiestro, ke li promociiĝis pro meritoj favoraj al la kapro.