La periodo Ŭanli de Ming-dinastio en Ĉinio daŭris de 1573 ĝis 1620, la sama jaro kiam la pilgrimantoj atingis Masaĉuseco (Massachusetts) en Usono. Tiam riĉulo nomata Ju vivis en la bela ĉina urbo de Hangĝou, kiun Marko Polo nomis "Kinsai" kaj laŭdis kiel "la plej grandan kaj plej belan urbon sur la tero” kaj " la lokon tiel belan kiel paradizo”.
　　 Sinjoro Ju emis fari bonajn aferojn kaj neniam mortigis bestojn.
　　 En nia rakonto, familio najbara de Ju estis priŝtelita kaj perdis ĉion, kion ili havis. Ju malavare donacis monon al la najbaro por teni ilian vivon. La edzino de la najbaro estis profunde emociita de lia favoro.
　　 Iun tagon ŝi havigis al si dek angilojn. Por esprimi sian dankemon al Ju, ŝi donacis ilin al la maljuna patrino de Sinjoro Ju. Angilo estis rare havebla manĝaĵo por ĉinoj. La familio Ju neniam mortigis bestojn, do la servistoj metis la angilojn en grandan urnon por ellasi ilin liberaj iutage en la estonteco.
　　 Iom poste, la maljuna patrino de Sinjoro Ju vidis en sonĝo, ke dek viroj venis en ŝian ĉambron kaj kultis antaŭ ŝia lito. Kiel strange ili sin vestis! Ĉiu el ili surportis koloran vestaĵon kaj pintan ĉapelon. Ili petis: "Ni petas vian favoron. Bonvolu savi nian vivon." Poste, ili foriris.
　　 Vekiĝinte, maljuna Sinjorino Ju perpleksiĝis pro la kurioza sonĝo. Ŝi havis nenian ideon, kies vivon ŝi kapablus savi, kaj kion ŝi faru por tio. Kiel inteligenta virino, ŝi decidis viziti sortodiveniston.
　　 La divenisto lotis, ekzamenis ŝian naskiĝdaton kaj pririgardis ŝian manplaton. Li diris: "Ne maltrankviliĝu, Sinjorino. Tio estas bonaŭgura sonĝo, tute ne malbona. Tiuj vivestaĵoj deziras vian helpon por savi sian vivon. Vi ne bezonas serĉi ilin malproksime. Ili estas ĝuste en via domo."
　　 Ŝi hastis hejmen kaj ekserĉis ĉien por trovi la saveblajn vivestaĵojn. Fine iu el la servistoj rememoris pri la fiŝoj en la urno. Ili ekkomprenis, ke la dek homoj en la sonĝo estas neniuj aliaj ol la dek angiloj.
　　 Aŭdinte tion, Sinjorino Ju diris: "Ni preskaŭ perdigis dek vivojn pro malatento!" Ŝi tuj ordonis porti la angilojn al lageto kaj senprokraste lasis ilin for en la akvon.
　　 Poste, la fiŝoj vivis feliĉe, kaj la familio de Ju ankaŭ pli kaj pli riĉiĝis.