Domaĝu la Vivojn: Vivliberiga Rakontaro
 
    
 
 
 
 Antaŭa 8. Rekompenco de Paruo
 
 
 

此页面上的内容需要较新版本的 Adobe Flash Player。

获取 Adobe Flash Player

 

  En la periodo de Han-dinastio antaŭ ĉirkaŭ du mil jaroj vivis familio Jang ĉe Hŭajin-montaro. Ili estis kamparanoj, kaj havis unusolan filon nomatan Jang Baŭ ("Baŭ" signifas "trezoron" en la ĉina lingvo).
   Jang Baŭ estis ne nur saĝa kaj bonkora, sed ankaŭ bela kun delikataj brovoj kaj brilantaj okuloj. Liaj gepatroj forrazis liajn harojn krom du tufojn postlasitajn sur la verto kaj ligis ilin en du tuberojn. Ĉiuj opiniis, ke li estas inteligenta kaj sprita.
   Jang Baŭ amis naturon kaj ofte ludis en la arbaro de Hŭajin-montaro. Kiam li estis naŭ-jara, foje li ludis ekstere kaj aŭdis panikan krion de supre. Li levis la kapon kaj vidis, ke strigo kaptas paruon. Ekvidinte la knabon, la timigita strigo forlasis la paruon. La paruo falis sur la teron de supre, kaj kuŝis tie senmove kaj senkonscie.
   Formikoj alvenis por forporti la paruon kiel manĝaĵon, sed la paruo, vundiĝinta pro la kapto striga kaj defalo, ne kapablis sin savi de la ilia atako. Jang Baŭ alkuris, prenis la paruon en la manon kaj forbalais la formikojn. Li portis la paruon en sian hejmon kaj metis ĝin en bambuan kaĝon.
   Li tre ŝatis tiun ĉi birdeton, flegis ĝin per krizantemaj petaloj kaj kuracis ĝian vundon. Kiam ĝi tute resaniĝis kaj kapablis flugi, li lasis ĝin libera en la arbaron.
   "Jen vi denove liberas. Atentu pri la strigoj. Ĝis revido!"
   Ne longe poste, li havis strangan sonĝon. Knabeto en bruna kostumo venis danki lin por sia vivo. Li donacis al Jang Baŭ kvar braceletojn el blanka jado, dirante: "Mi estas servisto de Ĉiela Reĝino. Vi savis mian vivon. Mi donacu al vi braceletojn el valoraj jadoj por esprimi miajn dankon kaj ankaŭ bondeziron, ke viaj posteuloj estu senmakulaj kiel puraj jadoj kaj prenu la plej altrangajn postenojn en la kortego."
   Jang Baŭ intencis fordanki la donacojn, sed pro la insisto de la malgranda knabo, finfine li akceptis ilin. Kiam li vekiĝis, li trovis, ke tio estas nur sonĝo.
   "Tio ja estas stranga sonĝo," li pensis skuante la kapon.
   La filoj, nepoj, pranepoj kaj pra pranepoj de Jang Baŭ vere estis senmakulaj kiel puraj jadoj kaj okupis la plej altajn rangojn en la kortego.